Leestijd: 2 minuten
Vorige week woensdagavond hoorde ik dat ik weer aan het werk mocht. Dat was natuurlijk ontzettend fijn. Ik mocht mijn geliefde vak weer uitoefenen, mensen ontmoeten, contact maken, verhalen horen en mensen op weg helpen met hun herstel of hun persoonlijke proces. Het was ook een opluchting dat er een einde komt aan mijn financiële onzekerheid.
Stemmetje
En toch – ik durfde het bijna niet te erkennen – was er een stemmetje in mij dat zei dat het jammer was dat deze periode voorbij is en ertegen opzag om weer aan de slag te gaan. Ik vond het lastig om met dat stemmetje om te gaan, want iedereen was opgelucht en schreef blije berichten op Facebook. Ik schaamde me een beetje voor dat stemmetje en wilde het niet horen. Ik had de neiging het te negeren en weg te drukken. Misschien was dat wel gelukt, want het was maar een klein stemmetje. Maar ik besloot er juist aandachtig en geduldig naar te luisteren, zoals je dat doet bij een kind dat ergens mee zit en dat het niet goed lukt zijn gevoel onder woorden te brengen.
Gids
Het stemmetje bleek een hoop te vertellen te hebben. Het vertelde me dat ik genoten heb van de nabijheid van mijn gezin en van de rust en ruimte om samen dingen te doen: wandelen, lol maken, taarten bakken, een kippenhok bouwen en veel met elkaar praten. Het vertelde me dat het overzichtelijke leven, met weinig afspraken en beperkte keuzemogelijkheden, me goed deed. Het voelde niet als een adempauze, maar eerder als een ademruimte, waarin alles meer ruimte kreeg. Ik voelde me uitgerust en mijn creativiteit kreeg een impuls, waardoor ik veel kon schrijven. Dat voelde allemaal heel goed. Het stemmetje vertelde me dat het einde van deze periode ook als een afscheid voelt en dat ik bang ben om alles weer kwijt te raken als ik straks weer volle kracht vooruit zou gaan en mijn agenda vol zou laten stromen. Ik realiseerde me inmiddels dat het stemmetje geen ongewenste gast was, maar een belangrijke gids. Toen ik het de ruimte gaf, won het aan kracht en werd het een duidelijke stem, die ik kan volgen.
Flow
Mijn blijdschap was de stem van mijn yang die naar buiten treedt en weer volop wil bewegen. De kleine stem was mijn yin die me waarschuwde om mezelf en mijn innerlijke behoeften niet te vergeten. De opdracht is niet om te kiezen voor een van beide stemmen, maar om ze beide te horen. Ze lijken elkaar tegen te spreken, maar als je goed luistert, ontdek je dat ze elkaar juist aanvullen. Als je beide stemmen met elkaar in overeenstemming brengt, werken ze samen en ontstaat er een schijnbaar moeiteloze, telkens verrassende beweging. Je hebt geen controle over die beweging, maar toch ben je er niet aan overgeleverd. De Chinezen noemen die beweging Qi, in het Westen kennen we haar als ‘flow’. Flow is als surfen op een golf: beweging in balans. Alleen als je beide stemmen serieus neemt, blijft je leven in balans.
Mooi. Ik hoor het van meer mensen dat ze genieten van de rust en tot zichzelf komen. Een vriend schreef me dat deze periode voelde als een sabbatical.
Zo heb ik dat ook gevoeld Jacqueline
Heel herkenbaar. Iets dat we jaren geleden al ervoeren en de gevolgen serieus onder ogen namen met als gevolg dat we onze professionele loopbane opzegden en een ander leven begonnen. Samen. Het had financiele gevolgen, maar het positieve resultaat heeft he altijd gewonnen. Nog steeds en zelfs in toenemende mate.
Dank voor je reactie James. Ik heb mensen altijd bewonderd die het aandurfden zo’n stap te zetten. Daar spreekt zoveel vertrouwen en trouw aan jezelf uit.
Ik had precies het zelfde ….
Wederom erg mooi beschreven Willem.
Dank je Stella!
Wat heb je dit prachtig en rijk onder woorden gebracht Willem. Heel herkenbaar. Zowel op persoonlijk vlak, en ik ik hoop ook dat we als mensheid / samenleving deze inzichten weten te waarderen en ernaar te handelen. Wij hebben de afgelopen 7 weken met ons gezin elke dag muziek gemaakt, zo verbindend, zo stomend.
Dank je Frans, het gaat denk ik inderdaad om het herstellen van de verbinding zodat dingen weer gaan stromen. Mooi gezegd!
Mooi Willem, dat je dat stemmetje naar waarde hebt ingeschat en dat je het hebt kunnen plaatsen. Zo krijgt het een podium via weer een mooi artikel.
Dank je Frank!
Eerlijk en herkenbaar, Willem.
Nu is het de kunst om inderdaad ruimte te geven aan de yin.
Het zou mooi zijn als dat ook maatschappelijk gaat leven Jessie.
Mooi Willem, het is zo eenvoudig alles maar voor lief te nemen en van de ene ervaring in de andere te rollen zonder echt te beseffen wat je ervaren hebt. Lock-up lijkt! Wens je moois, 🙏 H
Zo ervaar ik dat precies zo. Aan de ene kant blij om de kinderen weer te zien van de klas, aan de andere kant bang voor de hektiek die we zo goed kennen in het onderwijs. De rust vond ik weldadig, geen schuldgevoel over sociale contacten, gewoon lekker bezig met eigen huis en tuin, tekenen, mediteren.. Mijn yinkant wordt nog een uitdaging…
Willem, je zult merken, dat je na deze adem’ruimte’ een nieuwe energie zult ervaren. Daar zal je ook heel blij van worden.
Succes met de herstart.👍
Inspirerend artikel, Willem.
Yin en yang in evenwicht brengen in ons persoonlijk leven, binnen ons gezin, in de politiek, in de economie, in onze gehele samenleving, belooft een mooie wereld. Ik blijf dromen dat het kan.
Ik begrijp het helemaal Willem. Voor mij was het exact zo. Zo lekker in de bubbel aan het creëeren, dromen, alles in mijn ritme en tempo. Het heeft mij ontzettend veel gebracht. Toen iedereen om mijn heen zei oh fijn joh je mag weer. Ik had het zelf niet eens meegekregen. Toen wilde ik eigenlijk zeggen. Wat nu al? Getver ik ben nu net met zulke leuke andere dingen bezig. Kan het niet nog even een maandje wachten? Maar toen toch maar braaf maandag weer begonnen. En dan in de tussen momenten weer lekker terug in mijn bubbel,de flow, wave,… Lees verder »
Zucht….ja….helemaal mee eens. Fijn dat je ook mijn gedachten zo goed hebt verwoord ;). En zo te lezen aan de andere reacties zijn er meer mensen die dit voelen. Ik heb al een paar keer tegen mezelf gezegd dat ik toch gewoon het goede van deze periode kan behouden….daar kan ik toch ‘gewoon’ voor kiezen. Maar ik ben bang dat ik mezelf mee laat sleuren en weer hetzelfde ga doen als ik deed voor de crisis.